تبیین فرایند چهار گامی محاسبه ارزش در معرض خطر به عنوان معیاری برای اندازهگیری ریسک و پیادهسازی آن در یک مدل بهینه سازی سرمایهگذاری

ارزش در معرض خطر، یک معیار مهم اندازهگیری ریسک در بازارهای مالی است که ریسک بازار را در یکعدد بیان میکند. روشهایی برای محاسبهی این معیار ریسک، نظیر روش پارامتریک، شبیهسازی تاریخی و شبیه-سازی مونت کارلو وجود دارند که در اکثر متون مربوط به ریاضی مالی و مهندسی مالی، بیان شدهاند. اما همهیاین روشها از یک روش محاسبهی چهارگامی پیروی میکنند، که به ندرت در این دسته از متون دیده میشود.این در حالیست که در صورت بروز پیچیدگیهایی در مدلسازیهای مالی، استفاده از این روشهای محاسبه، بهاندازهی کافی کارا نیست، چرا که استفاده از این روشها، مستلزم در نظر گرفتن یک سری از فرضیات نظیر درنظر گرفتن توزیعی خاص در مورد توزیع احتمال بازده داراییها و یا در نظر گرفتن رابطهای خطی بین عواملریسک بازار و ارزش دارایی و یا مفروضاتی دیگر است. بنابراین در این پژوهش علاوه بر تشریح فرایند محاسبهارزش در معرض خطر، نحوهی پیادهسازی آن بر روی یک مدل بهینهسازی سرمایهگذاری، با در نظر گرفتن قیدیبر روی ارزش در معرض خطر، بدون در نظر گرفتن فرضی خاص، بیان میشود.